Posts
Η κυρία Σούλα γύρισε από τις διακοπές της και άνοιξε την μπαλκονόπορτα που έβλεπε στον ακάλυπτο. Πυκνή σκόνη κάλυπτε τις πλάκες Πηλίου και τις ζαρντινιέρες. Οι απέναντι είχαν αποφασίσει μέσα στο καλοκαίρι να τρίψουν την πρόσοψη του τριώροφου και μέσα σε μια βδομάδα όλα τα μπαλκόνια είχαν γίνει άσπρα. Η κυρία Σούλα έπιασε το λάστιχο και άρχισε να ρίχνει νερό για να πλύνει τις πλάκες. Τότε εμφανίστηκε η κυρία Λούλα από τον κάτω όροφο και άρχισε να φωνάζει ότι με το νερό που έπεφτε από το σπίτι της κυρίας Σούλας θα γινόντουσαν λάσπες στο μπαλκόνι της. « Δεν καταλαβαίνεις ότι δεν πρέπει να ρίξεις νερό, θέλει σκούπισμα μόνο » , έκραζε. Εκείνη τη στιγμή ξεπρόβαλε και η κυρία Κούλα από τον πάνω όροφο σκούζοντας ότι με το σκούπισμα θα ανέβαινε η σκόνη της Σούλας και της Λούλας στο σπίτι της και δεν θα μπορούσαν να αναπνεύσουν. « Με την ηλεκτρική σκούπα πρέπει. Δεν έχει και τόση σκόνη, πια ! ». Έφτιαχνε και κεφτεδάκια και θα γινόντουσαν κρατσανιστά.
Οι τρεις καρακάξες συνέχισαν να φωνάζουν μεταξύ τους για μισή ώρα. Κανείς όμως δεν έβγαινε από τα γύρω διαμερίσματα για να μπει με τη σειρά του στον χαμό. Τότε η Σούλα γύρισε στις δυο άλλες και τους είπε : "Δεν πάμε στην ταράτσα να τσακωθούμε, γιατί από τον ακάλυπτο δεν μας ακούει κανένας ; ". « Kαλά λες », είπαν οι άλλες δύο. « Παίρνουμε τον καφέ μας και ανεβαίνουμε ».
Black pig
Please find below a new selection of recently published scholarship on the
European Convention on Human Rights and its Court. Enjoy reading!
* Andreas Hö...
3 days ago
16 comments:
Epeidi oi bathustoxastoi nomikoi sullogismoi den exoun megali epituxia, o black pig eipe na to kanei strofi sto emporiko!!!
RP
Η καλύτερη λύση είναι να δίνουμε με κάθε post και εγκυκλοπαίδεια η κάνα dvd τσόντα.
Χαρά μου, τί σου συνέβη; Επειδή για τις εγκυκλοπαίδειες έχουν φροντίσει οι γονείς μου και για τις τσόντες έχω συνδρομή στη ΝΟVA, θα προτιμούσα "τους βαθυστόχαστους νομικούς συλλογισμούς σου" χωρίς κανένα αντάλλαγμα. Μπορώ;
Aχ, πολύ με συγκινήσατε, κύριε "Black Pig" μου με το αρθράκι σας! Βέβαια, στην δική μου τη γειτονιά χρησιμοποιούμε πλάκες Καρύστου, αλλά δεν βαριέστε. Όμως μόνο νερό, χρυσό μου, για να φύγει η σκόνη, σε όποια πλάκα κι αν κάθεται αυτή.Στο λέω εγώ, που έχω μεγαλώσει σε αυλές. Και τα κεφτεδάκια, ωραία είναι κρατσανιστά. Καλό αλεύρωμα μόνο θέλει και προσοχή μην και σου 'αρπάξει' το λάδι στο τηγάνι. Και τέλος το μυστικό στη συνταγή για την επιτυχία του κεφτέ: μια τζούρα ούζο για τη μυρωδιά.
Και πολύ κρεμμύδι και σκόρδο στο χαρμάνι (και ρίγανη, δυόσμο και τυρί τριμμένο, αν σας αρέσει. Α, και λίγη φρυγανιά για να 'ρουφήξει' τα υγρά).Όσο ψωμί, τόσο κιμά (και ο κιμάς μοσχαρίσιος -ευτυχώς για εσάς!).
Η μόνη συνταγή, που έμαθα από τη μάνα μου. Καλή όρεξη!
Να σου πω Πίτσα, το ούζο το ρίχνεις στο χαρμάνι ή στο τηγάνι και το φλαμπαδιάζεις (εκ της ελληνική λέξης "φλαμπέ");
Αγαπητό "μαύρο γουρουνάκι",
Διαπιστώνω ότι έχετε υπαρξιακές ανησυχίες.Δυστυχώς έτσι έχουν αυτά τα πράγματα. Η μοναξιά του blogger μοιάζει με αυτή του σχοινοβάτη.
Πριν από μερικές μέρες είχα πάει σε κεντρικό βιβλιοπωλείο της Αθήνας, όπου γινόταν η παρουσίαση βιβλίων bloggers και ταυτόχρονα συζήτηση για τα blogs . Το κοινό πολύ μικρό αριθμητικά, κάτι, που σχολίασε και ένας από τους ομιλητές, γνωστός συγγραφέας (τον οποίο, αν και προσωπικά δεν υπολήπτομαι ιδιαιτέρως, οφείλω να παραδεχθώ ότι τα σχόλιά του εκείνο το βράδυ ήταν αρκετά εύστοχα).
Βρέθηκα να κάθομαι σε ένα τραπέζι με έναν τύπο, του οποίου η πρώτη ερώτηση ήταν αν είμαι blogger."Όχι" ήταν η δική μου απάντηση και ρώτησα αν εκείνος ήταν. Η απάντησή του ήταν θετική. Τον ρώτησα για το blog του για να μη φανώ αγενής ή άσχετη. Σε λίγο κάθησε στο τραπέζι και άλλη μία κοπέλα. Συστήθηκε και εκείνη ως blogger. Ξανά η ίδια τυπική συζήτηση για το τί γράφει. Το υπόλοιπο κοινό στο ίδιο μήκος κύματος: Άνθρωποι, που αισθάνονταν ανασφαλείς μακρυά από τα πληκτρολόγιά τους. Η εκδήλωση έλαβε τέλος. Στο δρόμο για το σπίτι μου σκεφτόμουν ότι η μόνη μου επαφή με τα ιστολόγια είναι με το δικό σας και αυτό επειδή έτυχε. Όσες φορές στις αναζητήσεις μου στο διαδίκτυο "έπεφτα" πάνω σε blogs, πάντα αναρωτιόμουν πόση μοναξιά πρέπει να νιώθουν εκείνοι οι άνθρωποι, που αναγκάζονται να μοιράζονται (να "ανεβάζουν" είναι ίσως πιό δόκιμο) τις σκέψεις του σε ένα blog, επειδή δεν έχουν κάποιον ή κάποιους να τις μοιραστούν. Και το σκεφτόμουν εγώ, που την καθημερινότητά μου την μοιράζομαι με τους τοίχους.
Την επόμενη μέρα από περιέργεια επισκέφθηκα τα blogs των γνωστών της προηγούμενης βραδιάς. Ίδια γεύση. Ο ένας περιέγραφε ένα βράδυ του και η άλλη θρηνούσε μια παλιά αγάπη.Δεν άντεξα να αναζητήσω να διαβάσω κάτι άλλο. Θυμήθηκα ένα φίλο μου όταν μιλούσαμε για το φαινόμενο των blogs, ο οποίος ήταν αρνητικός απέναντι στην εξάπλωσή τους και εκτός των άλλων τα θεωρούσε και λίγο "ναρκισσιστικά".
"Γουρουνάκι", το δικό σας μπλογκάκι, προφανώς δεν ανταποκρίνεται στις ανωτέρω περιγραφές, αλλά η περιορισμένη επισκεψιμότητά του προφανώς να οφείλεται στο ότι οι άνθρωποι, στους οποίους απευθύνεται να μην έχουν άνεση με το μέσο αυτό ή να προτιμούν πιό άμεση επικοινωνία από την ηλεκτρονική.
Εσείς, πάντως, να συνεχίσετε να γράφετε εδώ. Να σκέφτεστε ότι κάποιους μπορεί και να τους ενδιαφέρουν αυτά, που λέτε, έστω
κι αν δεν βγαίνουν στον ακάλυπτο. Ελπίζω κάποια φορά να μπορέσω να κεράσω και καφέ.
Στο χαρμάνι, παιδάκι μου! Αν ρίξεις το ούζο στο τηγάνι εκτός από τον κεφτέ, μπορεί να "φλαμπαδιάσει" και η κουζίνα ολόκληρη. Έχει παράδοση η ελληνική (ή η αδελφή τουρκική) στο "φλαμπέ";
Πίτσα, μην είσαι αρνητική. Η κουζίνα θέλει αυτοσχεδιασμό. Θα φτιάξω λοιπόν "κεφτέδες φλαμπέ"! Προτείνω δε να συναντηθούμε και με τον dabchick για να φάμε τους κεφτέδες. Εκείνος θα φάει πρώτος.
Επίσης, δεν μας ενδιαφέρει που δεν πατάει πόδι σχεδόν κανείς στο μπλογκάκι. Καλύτερα λίγοι και με καλές συνταγές.
Καθόλου αρνητική! Και στην κουζίνα χρειάζεται φαντασία! "Κεφτέδες φλαμπέ" από τα χεράκια σας και τί στον κόσμο! Την επόμενη φορά θα σας δώσω και συνταγή για ντοματοκεφτέδες! Και ο dabchick καλοδεχούμενος στο τραπέζι. Όλοι οι καλοί χωράνε άλλωστε!
Σας ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση και τους δύο σας! Αν και υποψιάζομαι ότι ψάχνετε "πειραματόζωο" για τη δοκιμή των κεφτέδων...
Ας είναι κι έτσι.Θα διακινδυνεύσω το ευαίσθητο στομάχι μου για την καλή σας παρέα.
Μπράβο, παιδιά! Ωραίο το ηλεκτρονικό φαγοπότι! Να δω πως θα τους φάτε τους κεφτέδες on-line ...
Λυπάμαι που μόλις τώρα καταφέρνω να ανταποκριθώ στο γόνιμο διάλογο που έχετε αναπτύξει. Χαίρομαι διότι με συμβολικό τρόπο μπορέσατε να θίξετε την ουσία των προβλημάτων που σχετίζονται με το φυσικό περιβάλλον, όπως η εκπομπή ρύπων στην ατμόσφαιρα και οι συνέπειές της (βλ. σκόνη/ επιπτώσεις στο περιβάλλον, ακόμη και στην τροφική αλυσίδα), η αλόγιστη χρήση φυσικών πόρων (βλ. πλάκες), η διαχείριση των υδάτων (προφανές), η πράσινη πόλη (ζαρντινιέρες), η εφαρμογή της αρχής της αναλογικότητας στην κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας. Κυρίως όμως σας συγχαίρω και κυρίως το μαύρο γουρουνάκι γιατί με την παραβολή του αυτή αναδεικνύει την μεγάλη ανάγκη κοινωνικής συμμετοχής στα ζητήματα προστασίας του περιβάλλοντος
Καθοριστική η συμβολή σας στη συζήτηση όπως πάντα, αγαπητή "Νίτσα". Μετά από την εμπεριστατωμένη ανάλυση σας μπορεί κανείς να κατανοήσει το "βάθος" αυτού του κειμένου, το οποίο αδικείται από την πρώτη ανάγνωσή του.
Μια απορία: Αυτή η "στροφή" θα συνεχιστεί για πολύ ή απλώς ο "black pig" "περνάει φάση";
θα σας στεναχωρήσω αλλά κανείς δεν το έπιασε. Η ιστοριούλα δεν αποτελεί παραβολή αλλά είναι βγαλμένη από τη ζωή. Αποτελεί έμμεση μεν δριμύτατη δε κριτική στην οικονμική πολιτική της Κυβέρνησης. Με την αύξηση των τιμών στα προϊόντα πρώτης ανάγκης, ο καφές θα καταντήσει σύντομα δυσεύρετος. Έτσι, όλο και περισσότεροι συγκάτοικοι πολυκατοικιών θα αναγκαστούν να τον μοιράζονται...
Α, αυτό θέλατε να πείτε. Ευτυχώς που το εξηγήσατε στο κοινό σας. Φαίνεται ότι υπάρχει μεγάλη απόσταση, την οποία πρέπει να διανύσουν οι αναγνώστες σας για να μπορέσουν να σας κατανοήσουν!
Post a Comment