Κακόμοιρη Ρουσάλκα τι σου’μελλε να πάθεις (και μερικές αποφάσεις)

Έλεγα να γράψω μόνο για τις νέες και ενδιαφέρουσες αποφάσεις από το Στρασβούργο αλλά δεν μπορώ να παραβλέψω τα τραγελαφικά της Λυρικής Σκηνής και της Ρουσάλκα. Είναι, φαντάζομαι, πλέον γνωστό στο πανελλήνιο ότι η Ρουσάλκα δεν είναι όνομα μπαρ ή παραλλαγή ιταλικού φαγητού αλλά όπερα του Dvorak. Πολύ θα ήθελα λοιπόν να είμαι ένας από τους θεατές την προηγούμενη Παρασκευή της πρείέρας της παράστασης στη Λυρική Σκηνή Αθηνών. Με φαντάζομαι να εισέρχομαι στο lobby της Λυρικής και αντί για το πρόγραμμα της παράστασης να μου δίνουν μέλη του Δ.Σ. της ορχήστρας κείμενο στο οποίο καταδίκαζαν τη σκηνοθετική απόδοση του έργου. Σοκαρίστηκαν οι άνθρωποι από ένα φιλί που δίνει ο πρίγκιπας-πρωταγωνιστής στο είδωλό του. Τι την κάναμε τη Λυρική; Dark room σε gay bar; Το ξέρω ότι θα απογοητεύσω το κοινό μου αλλά συμφωνώ με την πρωτοβουλία των μουσικών. Εισάγουν μια νέα άποψη στα κρατικοδίαιτα καλλιτεχνικά δρώμενα, όπου πρωταρχικό ρόλο παίζει η λειτουργία των δημοκρατικών θεσμών. Αν την καλλιτεχνική άποψη για την απόδοση του έργου επί σκηνής δεν εγκρίνει η πλειοψηφία των μουσικών, το έργο δεν ανεβαίνει! Καλά, τα παραλέω βέβαια. Εν προκειμένω το έργο παίχτηκε τελικά αλλά με πολλή γιούχα στο τέλος από μέρος του σεμνότυφου και ελαφρώς κρυόκωλου κοινού. Το καλύτερο ήταν το «να πάτε στην Τεχεράνη» που φώναξε κάποιος στην ορχήστρα»! Προτείνω την επόμενη φορά που θα διαφωνήσουν οι μουσικοί με σκηνοθετικά ευρύματα να ρίχνουν τρελλές φαλτσαδούρες στο επίμαχο σημείο. Με αυτόν τον τρόπο ίσως γίνεται καλύτερα αντιληπτή από το φιλοθέαμον κοινό η διαφωνία τους. Ο δε μαέστρος μπορεί να ρίχνει στα μουλλωχτά με τη μπαγκέτα του και καμμιά ψιλή στον σκηνοθέτη, αν βρίσκεται σε απόσταση βολής.

Και τώρα μερικές σημερινές αποφάσεις:

ΕΔΔΑ, Bykov v. Russia (GC), 10.3.2009
Άρθρα 6, 8 και 5§3: Δίκαιη δίκη και παράνομα αποδεικτικά μέσα

Το Grand Chamber εξέτασε το ζήτημα της αξιολόγησης από τα ποινικά δικαστήρια ως αποδεικτικού μέσου μαγνητοφωνημένης συνομιλίας του προσφεύγοντος με άλλο άτομο στην οποία ο πρώτος παραδεχόταν τη διάπραξη των καταλογιζόμενων σε αυτό αδικημάτων. Η μαγνητοφώνηση, που έγινε με πρωτοβουλία της αστυνομίας, έλαβε χώρα εν αγνοία του προσφεύγοντος. Κοινώς, τον παγιδεύσανε.
Το ΕΔΔΑ καταλήγει σε μη παραβίαση του άρθρου 6§1, εφαρμόζοντας την κλασική νομολογία του, σύμφωνα με την οποία ο δίκαιος χαρακτήρας της δίκης κρίνεται εν συνόλω. Έτσι, η καταδίκη του προσφεύγοντος δεν επήλθε αποκλειστικά με βάση τη μαγνητοφωνημένη συνομιλία αλλά αφού ελήφθησαν υπόψη και άλλα στοιχεία. Επίσης, ο προφεύγων είχε τη δυνατότητα να αμφισβητήσει τη νομιμότητά της ενώπιον των ρωσικών δικαστηρίων και τα ίδια απάντησαν αναλυτικά στις αιτιάσεις του. Κατά τα άλλα, διαπιστώνεται παραβίαση του άρθρου 5§3, διότι η παράταση της προσωρινής κράτησης του προσφεύγοντος έγινε με γενική επίκληση της βαρύτητας των αδικημάτων για τα οποία ο ίδιος κατηγορείτο και του κινδύνου διαφυγής του. Επίσης, το ΕΔΔΑ καταλήγει και σε παραβίαση του άρθρου 8, λόγω της ασάφειας του νομοθετικού πλαισίου βάσει του οποίου συντελέσθηκε η «παγίδευση» του προσφέυγοντος.


ΕΔΔΑ, Paladi v. Moldova (GC), 10.3.2009
Άρθρα 3, 5, 34
Συνθήκες προσωρινής κράτησης ασθενούς

Το Grand Chamber είχε την ευκαιρία με αυτήν απόφαση να επαναλάβει τη συνεχώς εξελισσόμενη νομολογία σχετικά με την προστασία της υγείας των φυλακισμένων. Παρά το γεγονός ότι ο προσφεύγων έπασχε από διάφορες σοβαρές ασθένειες (καρδιακή ανεπάρκεια, διαβήτη, ηπατίτιδα, βρογχίτιδα), δεν είχε την απαιτούμενη ιατρική παρακολούθηση από ειδικευμένο ιατρικό προσωπικό. Παραβίαση του άρθρου 3. Πέραν από τη διαπίστωση παραβίασης του άρθρου 5§1, σημαντική είναι και η παραβίαση του άρθρου 34 (με ψήφους εννέα κατά οκτώ), διότι οι μολδαβικές αρχές αγνόησαν τη διαταγή του ΕΔΔΑ στο πλαίσιο της διαδικασίας ασφαλιστικών μέτρων βάσει του άρθρου 39 του Εσωτερικού Κανονισμού του ΕΔΔΑ και μετέφεραν τον προσφεύγοντα από νευρολογική κλινική όπου νοσηλευόταν στο σωφρονιστικό κατάστημα. Είναι ενδιαφέρων ο διάλογος που αναπτύσσεται μεταξύ των δικαστών στις μειοψηφούσες γνώμες τους σχετικά με το εάν η παρακώλυση άσκησης του δικαιώματος ατομικής προσφυγής (άρθρο 34) περιλαμβάνει και την υποχρέωση του κράτους να συμμορφωθεί το ταχύτερον δυνατόν σε διαταγή ασφαλιστικών μέτρων. To be continued...