Ο Δημοσιογράφος, ο Βοτανικός και ο θαυμαστός κόσμος της νομικής επιστήμης

Ήταν μια φορά ένα παιδάκι που έγραφε επιφυλλίδες σε σοβαρή πρωινή εφημερίδα (ήταν και παραθυράρχης σε δελτία ειδήσεων αλλά αυτό δεν μας ενδιαφέρει). Μια μέρα ήρθε ένα κακό δικαστήριο και πείραξε την ομάδα του και δεν την άφηνε να παίζει στο γήπεδο που αυτή ήθελε. Το παιδάκι δεν κατάλαβε γιατί συνέβαινε αυτό, αφού η ομάδα του είχε την άδεια από αυτούς που κανονικά αποφασίζουνε γι΄αυτά τα πράγματα να παίζει όπου γουστάρει. Έτσι ρώτησε από δω κι απο κει και κάτι φίλοι τού είπαν ότι υπάρχει ένα πράγμα που το λένε έλεγχο της συνταγματικότητας που είναι κάτι σαν τον άσσο στο πόκερ και ότι όταν το χρησιμοποίησει ένα δικαστήριο, μπορεί μέχρι και να μη χτιστεί γήπεδο εκεί που είχε αποφασίσει η Βουλή να το χτίσει. Το παιδάκι τσαντίστηκε, γιατί σκέφτηκε ότι αυτά είναι σαχλαμάρες και γίνονται για να μην κερδίζει η ομάδα του. Παρόλο που από νομικά το μόνο που σκάμπαζε ήταν κατά που έπεφτε η Νομική Αθηνών, άρχισε να γράφει γι΄αυτά τα περίεργα πράγματα στην εφημερίδα του.
Τελευταία φορά που ξαναέγραψε στην εφημερίδα του ήταν προχτές που του είπανε ότι το Συμβούλιο της Επικρατείας (αυτό, παρά το όνομά του, είναι ένα δικαστήριο που βρίσκεται κοντά εκεί που που έχει μια στοά με ωραία μαγαζιά που πουλάνε σημαίες και τσάντες για δικηγόρους) γνωμοδότησε για το προεδρικό διάταγμα Σουφλιά σχετικά με την ανάπλαση του Βοτανικού. Ανακάλυψε έκπληκτο ότι ένα δικαστήριο μπορεί να αναφέρεται σε έννοιες όπως «τα δεδομένα της κοινής πείρας» ή να θεωρεί τη βελτίωση των όρων διαβίωσης στα αστικά κέντρα ως «πρωταρχικό στόχο για την προστασία του οικιστικού περιβάλλοντος». Πω, πω είπε! Αυτά είναι πολύ κακά πράγματα, γιατί ένας συνταγματικός δικαστής δεν μπορεί να βάζει και πολιτικές παραμέτρους στην κρίση του. Κατά το παιδάκι, το δικαστήριο είναι κάτι σαν μηχανή κιμά. Του βάζεις κρέας (την υπόθεση) και σου βγάζει κιμά (την απόφαση).
Τα επόμενα Χριστούγεννα προτείνω στη μανούλα του να του κάνει δώρο μια συνδρομή στο περιοδικό Νόμος και Φύση και να του πάρει και κανένα εγχειρίδιο Συνταγματικού Δικαίου, για να διαβάσει ιδιαιτέρως το κεφάλαιο για τον έλεγχο της συνταγματικότητας των νόμων. Εκεί θα μπορέσει να μάθει ότι στον κόσμο υπάρχουν κάτι περίεργοι κύριοι που λέγονται συνταγματολόγοι. Εδώ και δύο αίωνες τσακώνονται για ένα παράξενο πράγμα. Αυτό λέγεται «τα όρια ελέγχου της συνταγματικότητας των νόμων». Αυτοί οι άνθρωποι ψάχνουν να βρουν αν η δικαστική κρίση λειτουργεί σαν μηχανή κιμά ή εάν σε μια δημοκρατία, για να λειτουργεί αυτή σωστά, πρέπει να κάνει και κάτι παραπάνω, όταν εξειδικεύει αόριστες έννοιες. Όπως, την προστασία του περιβάλλοντος, την αειφόρο ανάπτυξη, τα δεδομένα της κοινής πείρας.
Ευτυχώς πάντως που υπάρχουν αυτά τα έξυπνα παιδάκια και με τα άρθρα τους δίνουν εύκολες και σωστές λύσεις σε αυτά τα προβλήματα.
Μπράβο παιδάκι. Πάρε και ένα εισιτήριο διαρκείας για δωράκι.