Ξύλο με το τσουβάλι! ΕΔΔΑ, Galotskin v. Greece, n° 2945/07, απόφαση 14.1.2010

Πάμε στη δεύτερη ενδιαφέρουσα ελληνική απόφαση που εξέδωσε το ΕΔΔΑ στην αρχή αυτής της χρονιάς. Η Galotskin είναι το «ξαδερφάκι» της Zelilof v. Greece που δημοσιεύθηκε στις 24.5.2007, αφού και οι δύο αφορούν πάνω-κάτω τα ίδια πραγματικά περιστατικά, δηλαδή το μπουζούριασμα των προσφευγόντων από τους αστυνομικούς Αποστολίδη, Τσιοράκη και Καλαϊτσίδη, καμάρια της Υπηρεσίας, στην Άνω Τούμπα της Θεσσαλονίκης τον Δεκέμβριο του 2001. Για τις λεπτομέρειες των υποθέσεων, παραπέμπω στις δύο αποφάσεις. Περιγράφουν αναλυτικά το ξύλο που έφαγαν οι προσφεύγοντες κατά τον έλεγχο της ταυτότητάς τους από τους τρεις εμπλεκόμενους αστυνομικούς. Η Galotskin οδήγησε ευκολότερα το ΕΔΔΑ σε διαπίστωση παραβίασης του άρθρου 3 της ΕΣΔΑ, καθώς σε αντίθεση με τη Zelilof, ο προσφεύγων ούτε είχε προβάλει αντίσταση ούτε είχε ρίξει και αυτός μερικές ψιλές στους αστυνομικούς κατά τη σύλληψή του. Στη Galotskin, τον βρήκανε μέσα στην παρακείμενη καφετέρια που είχε πάει να κρυφτεί, τον πέταξαν πάνω σε ένα τραπέζι μπιλιάρδου και του τις ρίξανε με τη στέκα. Πρωτότυπη χρήση του εργαλείου. Ίσως σε μελλοντικό remake της ταινίας «Το χρώμα του χρήματος», θα μπορούσε να εμπνευσθεί ο σκηνοθέτης, για να δώσει περισσότερο punch στην ταινία. Μία αξιοσημείωτη διαφορά ανάμεσα στις δύο αποφάσεις είναι ότι στη Galotskin το δικαστήριο του Στρασβούργου συμπεριέλαβε στη διαπίστωση της παραβίασης και τα περιστατικά που έλαβαν χώρα μέσα στο αστυνομικό τμήμα όπου μεταφέρθηκε ο προσφεύγων, μετά τη σύλληψή του. Το ΕΔΔΑ, θεώρησε ότι από τη στιγμή που ο προσφεύγων βρισκόταν υπό την εξουσία των αστυνομικών οργάνων τόσο κατά τη σύλληψή του όσο και κατά την κράτησή του, υφίστατο τεκμήριο ευθύνης των κρατικών αρχών για τον τραυματισμό του. Από τη στιγμή που το ελληνικό δημόσιο δεν προσέφερε επαρκείς εξηγήσεις για το τι συνέβη μέσα στο αστυνομικό τμήμα, το εν λόγω κριτήριο δεν θα μπορούσε να ανατραπεί. Η λύση αυτή είναι ορθότερη από την προηγούμενη προσέγγιση του ΕΔΔΑ στη Zelilof.

Μεγαλύτερο πάντως ενδιαφέρον παρουσιάζει ο συλλογισμός του ΕΔΔΑ προκειμένου να καταλήξει και σε διαδικαστική παραβίαση του άρθρου 3, σχετικά δηλαδή με τη διαδικασία που ακολουθήθηκε για τον επιμερισμό πειθαρχικών και ποινικών ευθυνών στους υπαίτιους. Το ΕΔΔΑ εξέτασε αναλυτικά την ουσία των αποφάσεων του αρμόδιου δικαστικού Συμβουλίου καθώς και του Εφετείου Θεσσαλονίκης και κατέδειξε τα λογικά σφάλματα στα οποία τα ίδια υπέπεσαν καθώς και την προβληματική εκτίμηση των αποδεικτικών μέσων. Όπως μπορείτε να φανταστείτε, οι τρεις κατηγορούμενοι αστυνομικοί αθωώθηκαν πανηγυρικά απο τα ελληνικά δικαστήρια. Ούτε γάτα ούτε ζημιά δηλαδή...