Η Βοσκοπουλιάδα στο Στρασβούργο, ΕΔΔΑ, Alfantakis c. Grèce, n° 49330/07, απόφαση 11.2.2010

Η υπόθεση αφορά την ελευθερία της έκφρασης, που κατοχυρώνεται ως γνωστόν (αυτό το τελευταίο το έβαλα για να νιώσουν άσχημα οι μη γνωρίζοντες από Σύμβαση), από το άρθρο 10 της ΕΣΔΑ. Έχει πλάκα, διότι βασικά αναφέρεται στον καυγά μεταξύ του προσφεύγοντος, γνωστού δικηγόρου- παραθυράκια των τηλεοπτικών δελτίων, (ιδιαιτέρως την περίοδο που ο Πρίγκηπας, ο μέγας Βάρδος του ελληνικού τραγουδιού, τα είχε κάνει ρόιδο με την Τζούλια) με τον εισαγγελέα που χειριζόταν την ποινική δίωξη κατά της πρώην γυναίκας του Βοσκόπουλου. Τα είχε ψιλοπάρει λοιπόν ο μεγαλοδικηγόρος που ο εισαγγελέας αποφάσισε να μην παραπέμψει την Τζούλια στο ακροατήριο και βγήκε στην τηλεόραση και σχολίασε την εισαγγελική πρόταση λέγοντας μεταξύ άλλων «όταν τη διάβασα, γέλασα». Τα ελληνικά δικαστήρια τον καταδίκασαν σε αποζημίωση για δυσφήμηση, δεχόμενα ότι τα όσα είπε ο προσφεύγων ήταν προσβλητικά για τον εισαγγελέα και ότι ο πρώτος θα μπορούσε να εκφέρει άποψη ως προς την ορθότητα της εισαγγελικής πρότασης αλλά δεν θα έπρεπε να προβεί σε σχόλια που υπονοούσαν ότι η ίδια ήταν γελοία ή βλακώδης. Το δικαστήριο του Στρασβούργου κατέληξε, για μία ακόμα φορά μέσα στα τελευταία τρία χρόνια σε ό,τι αφορά ελληνική υπόθεση, σε παραβίαση του άρθρου 10 της ΕΣΔΑ. Οι σκέψεις του είναι ενδιαφέρουσες ως προς την εφαρμογή της υφιστάμενης νομολογίας του ΕΔΔΑ σχετικά με το άρθρο 10 της Σύμβασης. Προσωπικά βρίσκω αξιοσημείωτη την παράγραφο 31 της απόφασης, όπου το ΕΔΔΑ διατυπώνει τη θέση του ως προς τα όρια ερμηνείας από τον εθνικό δικαστή των επίμαχων εκφράσεων σε υποθέσεις δυσφήμισης:
« En particulier, la Cour relève que la cour d’appel d’Athènes s’est focalisée principalement sur l’emploi des termes « franchement, lorsque je l’ai lu, j’ai ri », utilisés par le requérant et leur impact sur la personnalité de D.M. Or, au lieu de rechercher la signification directe de cette phrase, la juridiction interne s’est livrée à sa propre interprétation pour aboutir à ce qu’elle pourrait impliquer. Comme il a été admis par la cour d’appel d’Athènes, « [le rapport] consiste en une étude scientifique, correcte ou non, mais pas ridicule ou idiote, comme le défendeur le laisse entendre ». Ce faisant, la juridiction interne a imprégné ses considérations d’un subjectivisme particulier, ayant potentiellement la conséquence d’attribuer au requérant des intentions qui n’étaient pas en vérité les siennes. »



Μιας και μιλάμε για ελευθερία της έκφρασης, είπα επίσης να αναρτήσω και τη φωτογραφία των ημερών, έτσι μπας και επισκεφθεί το μπλογκάκι μου ο Πετσάλνικος και ο Ευθυμίου, να πούνε καμιά εξυπνάδα για τον αθάνατο ελληνικό πολιτισμό, τους κομπραδόρους στην Αρχαία Ελλάδα και την τέχνη του τσεπώματος. Πάντως εγώ έχω να προτείνω μια άλλη ερμηνεία για το κολάζ. Νομίζω ότι η Αφροδίτη της Μήλου μας κάνει κωλοδάχτυλο από το Λούβρο και μας λέει: "Μια χαρά είμαι εγώ στο Παρισάκι. Σιγά μην κατέβω ποτέ λαμόγια στην Ελλάδα. Εσείς είστε ικανοί να με πουλήσετε για να πάρετε διακοποδάνεια".

















Άσχετο, τέλος, αλλά λέω να διανθίζω από δω και πέρα τα posts με αναφορές σε μουσικές, βιβλία, ταινίες που άκουσα, διάβασα, είδα τελευταία και μου άρεσαν. Προτείνω λοιπόν το τελευταίο cd του Tord Gustavsen Ensemble, "Restored, Returned", από τη σοβαρή δισκογραφική εταιρεία ECM.

Πολύ καλή jazz, χαμηλών τόνων, με εμβόλιμα τραγούδια που ξεφεύγουν από τις γλυκανάλατες γυναικείες φωνές που ακούμε τελευταία να ψιθυρίζουν χιλιοτραγουδισμένα κομμάτια σε, και καλά, jazz εκδοχή.