Νέες, ωραίες και ενδιαφέρουσες

ΕΔΔΑ, Ramishvili et Kokhreidze c. Géorgie, 27.1.2009
Άρθρο 3, έλεγχος της νομιμότητας προσωρινής κράτησης σε συνθήκες αντίθετες προς το άρθρο 3.

Οι προσφεύγοντες ήταν ιδιοκτήτες μέσων μαζικής ενημέρωσης και η υπόθεσή τους ενώπιον των γεωργιανών δικαστηρίων (η οποία μάλιστα ίχε λάβει μεγάλη δημοσιότητα) αφορούσε κατηγορίες εκβίασης. Παρά το γεγονός ότι το ποινικό τους μητρώο ήταν λευκό, οι αρμόδιες αρχές το παράκαναν σε ό,τι αφορούσε τις συνθήκες μεταφοράς και παραμονής τους στην αίθουσα του δικαστηρίου. Οι ίδιοι δηλαδή παρέμειναν έγκλειστοι σε ένα μεταλλικό κλουβί, στην αίθουσα του δικαστηρίου βρίσκονταν πολλοί αστυνομικοί, άλλοι με πολιτικά και άλλοι βαριά οπλισμένοι, δημοσιογράφοι και διάφοροι άσχετοι, οι οποίοι περιφέρονταν μιλώντας στα κινητά τους κατά τη διάρκεια της διαδικασίας. Από το γενικό χαμό ήταν αδύνατον στους κατηγορουμένους να αντιληφθούν τι συνέβαινε, και τι ακριβώς τους ρωτούσαν οι δικαστές. Μάλιστα, όταν οι κατηγορούμενοι ή οι συνήγοροί τους έπαιρναν τον λόγο, τους ήταν επίσης πολύ δύσκολο να ακουστούν καθώς οι δημοσιογράφοι τούς βομβάρδιζαν με τα φωτογραφικά φλας, διάφοροι μπαινόβγαιναν στην αίθουσα χτυπώντας την πόρτα, ενώ και οι δικαστές συνομιλούσαν μεταξύ τους. Λίγο καλύτερες δηλαδή συνθήκες από τη μέση κατάσταση ακροατηρίου στην Ευελπίδων.
Η απόφαση είναι αξιοσημείωτη διότι αποτελεί την πρώτη όπου το ΕΔΔΑ καταλήγει σε παραβίαση του άρθρου 3 λόγω των συνθηκών που επικρατούσαν εις βάρος των κατηγορουμένων κατά τη διάρκεια ακροαματικής διαδικασίας.

ΕΔΔΑ, Samüt Karabulut c. Turquie, 27.1.2009
Άρθρο 3, συμπεριφορά αστυνομικών κατά τη σύλληψη διαδηλωτή

Διαβάστε αυτήν την απόφαση όσοι ενδιαφέρεστε να δείτε πώς το ΕΔΔΑ οριοθετεί τη δράση των αστυνομικών κατα τη διάλυση παράνομης μεν ειρηνικής δε διαδήλωσης. Η απόφαση είναι χρήσιμη δεδομένης της ελληνικής επικαιρότητας και δίνει ενδιαφέρουσες κατευθυντήριες γραμμές για τις υποχρεώσεις της αστυνομίας κατά τη σύλληψη διαδηλωτών. Στη συγκεκριμένη υπόθεση, το ΕΔΔΑ θεωρεί ότι τα χτυπήματα που κατάφεραν οι αστυνομικοί στο σώμα και, ιδιαιτέρως, στο κεφάλι του διαδηλωτή δεν δικαιολογούνταν υπό το πρίσμα του άρθρου 3. Διαπιστώνει ότι ο ίδιος, ναι μεν δεν είχε συμμορφωθεί με τις εντολές τους να αποχωρήσει από τη διαδήλωση, ωστόσο δεν έφερε αντίσταση ούτε άσκησε σωματική βία εναντίον τους κατά τη σύλληψή του. Παρά ταύτα, τις ψιλές του τις έφαγε από τα αστυνομικά γκλομπ.
Η απόφαση βέβαια διαβάζεται και αντίστροφα, ότι δηλαδή σε περίπτωση άσκησης βίας από την πλευρά του διαδηλωτή, δεν είναι παράλογο να πέσει και λίγο ξύλο από την αστυνομία. Ο νοών νοήτω.