Φρέσκες από το πανέρι

Gagiu v. Romania, 24.2.2009
Άρθρο 2/Eρμηνεία του άρθρου 37§1 in fine/εξέταση της προσφυγής παρά τον θάνατο του προσφεύγοντος

Έχετε δει την πολύ αξιόλογη ρουμανική ταινία «Ο θάνατος του κ. Λαζαρέσκου»; Είναι η ιστορία ενός ηλικιωμένου στο Βουκουρέστι, ο οποίος ένα βράδυ νιώθει κάποια αδιαθεσία, πιστεύει ότι πάσχει από κάτι, πηγαίνει στο νοσοκομείο για να βρουν οι γιατροί τι συμβαίνει και μέχρι την άλλη μέρα έχει αποδημήσει εις Κύριον, αφού οι γιατροί τον έχουν πρώτα στείλει από τον Άννα στο Καϊάφα και τούμπαλιν. Ε, η Gagiu είναι πάνω κάτω η ίδια ιστορία, μόνο που αφορά έναν βοσκό κρατούμενο, ο οποίος έπασχε από ηπατίτιδα και βρογχοπνευμανία. Λόγω της πλημμελούς ιατρικής παρακολούθησής του, απεβίωσε, ενώ μάλιστα νοσηλευόταν σε νοσοκομείο, λόγω ηπατικού κώματος και καρδιακής ανεπάρκειας. Καταλαβαίνετε σε τι ποιοτική θεραπεία είχε υποβληθεί...
Το ενδιαφέρον της απόφασης είναι ότι ο προσφεύγων είχε απευθυνθεί στο ΕΔΔΑ κατά τη διάρκεια της κράτησής του παραπονούμενος για τις συνθήκες κράτησης και την έλλεψη ιατρικής παρακολούθησης. Παρά τον θάνατό του και την απουσία αιτήματος συνέχισης της δίκης, το ΕΔΔΑ αποφάσισε να κρατήσει την προσφυγή και να την εξετάσει επί της ουσίας. Στην απόφαση γίνεται λόγος για τη σοβαρότητα της υπόθεσης αφού ήταν σχετική με το δικαίωμα στη ζωή καθώς και για την ιδιαιτερότητα της προσωπικής κατάστασης του προσφεύγοντος, ο οποίος είχε μεγαλώσει σε ορφανοτροφείο και, συνεπώς, δεν είχε στην πράξη κανέναν συγγενή να ζητήσει τη συνέχιση της δίκης. Μετά απ΄αυτό δεν ήταν δύσκολο για το ΕΔΔΑ να καταλήξει, μεταξύ άλλων, σε παραβίαση του άρθρου 2, διαπιστώνοντας ότι οι ρουμανικές σωφρονιστικές αρχές είχαν αφήσει τον κακομοίρη τον Gagiu κυριολεκτικά στη μοίρα του.


L’Erablière A.B.S.L. v. Belgium, 24.2.2009
Άρθρο 6§1/ πρόσβαση σε δικαστήριο από περιβαλλοντική οργάνωση

Η προσφυγή της προσφεύγουσας οργάνωσης για την προστασία του περιβάλλοντος ενώπιον του βελγικού Συμβουλίου της Επικρατείας απορρίφθηκε για λόγους επί του παραδεκτού. Το ΕΔΔΑ διαπιστώνει ότι η ίδια η οργάνωση μπορούσε να θεωρηθεί ότι είχε έννομο συμφέρον να προσφύγει ενώπιον του ΕΔΔΑ λόγω της φύσης των δραστηριοτήτων της και του γεγονότος ότι η εφαρμογή της διοικητικής πράξης για την οποία είχε παραπονεθεί ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας θα είχε και επιπτώσεις στον ιδιωτικό βίο των μελών της. Για τον λόγο αυτό θεωρείται ότι η προσφυγή ενώπιον του ΕΔΔΑ δεν είχε τον χαρακτήρα actio popularis. Ως προς την ουσία του προβλήματος, το ΕΔΔΑ παρατηρεί ότι ο κανόνας του παραδεκτού που εφάρμοσε το βελγικό δικαστήριο ήταν φορμαλιστικός, κάτι δηλαδή σαν τις αλχημείες που κάνει ο δικός μας Άρειος Πάγος με τα κριτήρια του παραδεκτού και έχει επανειλημμένως φάει ευρωχαστούκι, όπως θα έγραφε και η Ελευθεροτυπία, από το δικαστήριο του Στρασβούργου για τον λόγο αυτό (βλ. αποφάσεις Liakopoulou, Efstathiou and others, Zouboulidis, Vasilakis και τελευταία την Reklos and Davourlis).

Poghosyan v. Georgia, 24.2.2009
Άρθρα 3 και 46- Συνθήκες κράτησης ατόμου που έπασχε από ηπατίτιδα C

Άλλη μια υπόθεση όπου το εγκαλούμενο κράτος καταδικάζεται για ανεπαρκή ιατρική παρακολούθηση φυλακισμένου. Το ενδιαφέρον της είναι ότι βάσει του άρθρου 46 υποδεικνύεται ευθέως στη Γεωργία η ανάγκη λήψης γενικότερων νομοθετικών και διοικητικών μέτρων για την αποφυγή μετάδοσης του συγκεκριμένου ιού από ασθενείς κρατουμένους σε αυτούς που (ακόμα...) παραμένουν υγιείς καθώς και για την αποτελεσματική ιατρική παρακολούθηση όσων κρατουμένων ήδη πάσχουν από την ασθένεια.